Mediagebruik op school maakte reeds een hele evolutie door. Dat zie je duidelijk op deze tijdslijn. Er is doorheen de tijd een verschuiving van ‘Lean back media’ naar ‘Lean forward media’. Bij ‘lean back media’ wordt informatie gegeven en de leerlingen nemen de overgedragen kennis op. Het gaat om kijken, luisteren en lezen, dus passieve deelname met weinig prikkels tot interactie. Voorbeelden hiervan zijn de leerkracht die gebruik maakt van een televisie met videorecorder, een diaprojector en kranten.
Vanaf 1980 is er ook sprake van ‘lean forward media’; de gebruiker wordt uitgenodigd tot meer activiteit, zoals typen, kiezen, mikken, beslissen, sturen, schieten, ontwijken, lopen – door de komst van de personal computer en de spelcomputer. Hier wordt de ontvanger ook zender, dit past meer bij het natuurlijke leren van kinderen.
Vooral Apple zet daarna in op een steeds intuïtiever gebruik, waardoor steeds meer jongere kinderen nieuwe digitale media zoals tablets en mobiele telefoons beginnen gebruiken.
Vanaf 2004 doen sociale media hun intrede, wat leidt tot vragen over mediawijsheid. Tot op de dag van vandaag is dit een punt van aandacht, ook in het onderwijs (Clement, 2016).