Acute verwardheid, beter bekend als delier of delirium, is een psycho-organische stoornis en is altijd een uiting van een onderliggend lijden. Delirium is een ernstige en veelvoorkomende stoornis bij patiënten op de Intensive Care (IC). Patiënten die tijdens het IC verblijf delirant zijn geweest verblijven langer op de IC en in het ziekenhuis. Delirante patiënten worden langer kunstmatig beademd en de ziekenhuissterfte in deze groep patiënten is hoger.

Het is dus belangrijk om, naast een adequate behandeling van het delirium, een delirium proberen te voorkomen. Op dit moment wordt vaak al aan bepaalde patiënten, zoals patiënten bekend met alcohol abuses waarvan we weten dat ze een hoog risico hebben op delirium, standaard medicatie gegeven om een delirium te voorkomen.

Meerdere risicofactoren zijn geïdentificeerd die gerelateerd zijn aan het ontstaan van delirium bij IC patiënten. Een delirium voorspelmodel om (andere) hoog risico patiënten te identificeren om adequate preventie te kunnen toepassen, ontbreekt echter nog voor de IC.

Dit was de aanleiding voor de IC onderzoeksgroep van het UMC St Radboud om een groot onderzoek op te zetten met als doel een delirium voorspelmodel te ontwikkelen.

Hieronder volgt een korte uiteenzetting van de opzet, uitvoeringen en resultaten van het onderzoek.

Methode

Twee prospectieve cohort studies werden uitgevoerd op de intensive care van het UMC St Radboud. De eerste cohort studie, vanaf februari 2008 aan februari 2009 werd uitgevoerd om het voorspellingsmodel te ontwikkelen. Om het model te valideren werd een tweede cohort studie uitgevoerd van mei 2009 tot september 2009. Alle volwassen patiënten die tijdens beide onderzoeksperiodes werden opgenomen op de IC werden gescreend op de aan‐ afwezigheid van een delirium tijdens de IC‐opname. Gegevens van 25 risicofactoren werden verzameld binnen 24 uren na IC‐opname. Om een delirium te herkennen werden de patiënten 3 keer per dag gescreend met de confusion assessment method‐ICU (CAM‐ICU). Risicofactoren die matig gerelateerd waren met delirium (uitgedrukt als een p‐waarde > 0,15 in univariaat analyse), of risicofactoren die weinig voorkwamen (prevalentie <10%) werden geëxcludeerd voor de modelbouw

Met een bepaalde statistische toets (multivariaat logistische regressieanalyse) werd het model ontwikkeld. In de tweede cohort studie werd het model gevalideerd. Tijdens de tweede studie werd aan de verpleegkundigen en artsen gevraagd om te voorspellen of de patiënt een delirium zou ontwikkelen tijdens het IC verblijf.

Resultaten

In totaal werden 1613 (model ontwikkeling) en 549 (model validatie) geïncludeerd in de twee cohort studies. De delirium incidentie was respectievelijk 25,5% en 31,1. Het delirium predictiemodel (PRE‐DELIRIC) bestaat uit tien risicofactoren en heeft voorspellend vermogen van 87% (uitgedrukt in area under the receiver operating characteristic (AUC) met een 95% betrouwbaarheidinterval (BHI) 0,85‐0,89) en 0,86 na bootstrapping). De externe validatie resulteerde in voorspellend vermogen van 89% (AUC van 0,89 (95%BH 0,86‐0,92). Het voorspellende vermogen van artsen en verpleegkundigen was met 59% (voor beide groepen gelijk) belangrijk lager (AUC 0,59 met 95%BHI 0,49‐0,70).

Conclusie

Het ontwikkelde en gevalideerde PRE‐DELIRIC model voor IC‐patiënten heeft een hoge voorspellende waarde. Het model bestaat uit tien risicofactoren die beschikbaar zijn binnen 24 uren na IC‐opname en een voorspelde kans op delirium geeft voor de gehele IC‐opname.

De voorspelde kans kan gebruikt worden om hoog risico patiënten te identificeren en te starten met delirium preventieve maatregelen.

Het volledige onderzoek is gepubliceerd in British Medical Journal 2012, 344; e420.

Het PRE-DELIRIC model is op deze pagina te downloaden voor gebruik in de praktijk. Wilt u nog meer weten hoe het PRE-DELIRIC werkt dan kunt u contact opnemen met Mark van den Boogaard (m.vandenboogaard@ic.umcn.nl)

Voordeel :

Gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek.